Hasłem tegorocznego Dnia Papieskiego stały się słowa ,,Św. Jan Paweł II. Ewangelia starości i cierpienia”.

,,Na moim przykładzie chciałbym pokazać, jak przyjmować cierpienie (..) Przybywam, jako pielgrzym prawdy i nadziei do sanktuarium św. Łazarza. Przybywam, aby moim własnym ciałem świadczyć o znaczeniu i sensie bólu, gdy go przyjmujemy z zaufaniem, zbliżając się do Boga bogatego w miłosierdzie (…) człowiek powinien się czuć wezwany, aby świadczyć miłość w bólu” – słowa te Jan Paweł II wypowiedział do ludzi trędowatych w czasie swojej pamiętnej wizyty na Kubie w styczniu 1998 roku. Wypowiedziane przez człowieka chorego pośród chorych słowa, można uznać za spójny wyraz myśli i osobistego świadectwa papieża, który głoszoną innym prawdę okupił własnym cierpieniem.   

Jan Paweł II był jednym z najbardziej znanych pacjentów na świecie, którego chorobę śledził cały świat. Poliklinikę Gemelli, w której w czasie swego pontyfikatu przebywał dziewięć razy, sam nazywał ,,trzecim Watykanem”. Publiczne przeżywanie choroby a także starości, niewątpliwie stały się jednym z najbardziej zapamiętanych symboli pontyfikatu Papieża Polaka. Śledzone ,,na żywo” przez kilkaset milionów ludzi na całym świecie cierpienie papieża wciąż pozostaje głęboką nauką i wymownym świadectwem człowieczeństwa. Stylem, w jaki Jan Paweł II trwał przy życiowym krzyżu, nadawał zupełnie inną wagę swoim rozważaniom teologicznym i filozoficznym. Nie był to styl ,,cierpiętnika”, obnoszącego się swoim bólem. Ilekroć podczas papieskich pobytów w poliklinice na szpitalnym dziedzińcu gromadziły się tłumy, by wspólnie z Ojcem Świętym w południe odmówić modlitwę Anioł Pański i wysłuchać papieskiej nauki, to - jak wspomina Stanisław Grygiel, jeden z bliskich przyjaciół papieża - o swoim cierpieniu rozmawiał On tylko ze swoimi najbliższymi. Natomiast wiernych, którym osobiście, bądź za pośrednictwem mediów, oznajmiał, że jest chory i wymaga hospitalizacji, prosił zawsze o modlitwę.  

Ból i cierpienie zarówno fizyczne, jak i duchowe, stanowiły szczególny rys życia i posługi Karola Wojtyły. Wieloletni osobisty sekretarz Jana Pawła II, kardynał Stanisław Dziwisz, w rozmowie z Gian Franco Svidercoschim, opublikowanej, jako książka Świadectwo, mówił: ,,Jego droga była nieprzerwanym męczeństwem. I nie ma w tym stwierdzeniu przesady. Jan Paweł II ogromnie cierpiał fizycznie i na duchu (…) ból towarzyszył mu od samego dzieciństwa. Bardzo wcześnie stracił rodziców i brata. Uległ groźnemu wypadkowi, kiedy potrąciła go niemiecka ciężarówka. Wielu przyjaciół zginęło w czasie wojny. Cierpiał w okowach nazizmu a potem, dźwigając ciężar odpowiedzialności jako biskup, w czasach reżimu komunistycznego”^[1]. Szczególnie tragicznym i bolesnym dla Jana Pawła II stało się doświadczenie zamachu na jego życie 13 maja 1981 roku.

,,Ból, którego wtedy doświadczył -mówił kard. Stanisław Dziwisz - zranił ciężko nie tylko jego ciało, doprowadzając je do granicy śmierci. Był to również ból człowieka głęboko zranionego w głębi duszy, który nie mógł zrozumieć, dlaczego inny człowiek skierował w jego stronę pistolet, aby go zabić”^[2]. 

W rozmowie z profesorem Stefanem Świeżawskim, wybitnym historykiem filozofii, Jan Paweł II poczynił uwagę, że wszystkie ważne wydarzenia z jego kapłańskiego życia, za sprawą niezbadanych wyroków Bożych – zawsze związane były z cierpieniem osób mu bliskich. Gdy został kardynałem, w katastrofie kolejowej rękę stracił ks. Marian Jaworski, późniejszy arcybiskup Lwowa i kardynał. Z kolei początek Jego pontyfikatu naznaczony został ciężką chorobą biskupa Andrzeja Marii Deskura.      

Spotkania Papieża z chorymi i cierpiącymi odbywały się w czasie każdej Jego podróży apostolskiej, stanowiąc ważną część papieskiej posługi. Gesty, które czynił wobec ludzi dotkniętych chorobą posiadały szczególną wymowę: w leprozorium w Korei (1984 r.) ucałował mężczyznę cierpiącego na trąd a w San Francisco (1987 r.) wziął na ręce chłopca chorego na AIDS. Gesty te wzbudziły duży podziw i szacunek także u wyznawców innych religii, a także u osób niewierzących^[3]. Jan Paweł II w ten sposób chciał powiedzieć ludziom cierpiącym, a jeszcze bardziej nastawionemu konsumpcjonistycznie światu, który podejmuje wielorakie próby programowej wręcz eliminacji z ludzkiego życia cierpienia i ofiary, czego wymownym potwierdzeniem jest legalizacja w wielu krajach eutanazji, że cierpienie przeżywane wraz z Chrystusem i ofiarowane Chrystusowi, nabiera odkupieńczego sensu, a człowiek dotknięty cierpieniem posiada swoją godność^[4].    

W bogatej bibliotece wypowiedzi Jana Pawła II na temat ludzkiego cierpienia miejsce szczególne zajmuje List Apostolski Salvifici doloris (,,O chrześcijańskim sensie cierpienia”) podpisany 11 lutego 1984 r. Zrodził się on z osobistego doświadczenia cierpień papieża, będących skutkiem zamachu na jego życie. W liście, mającym bogatą treść teologiczną i filozoficzną, papież podjął próbę znalezienia odpowiedzi na pytanie o sens ludzkiego cierpienia. Człowiek doświadcza różnych form cierpienia w jego osobowym i społecznym wymiarze, którymi są choroby, ból, głód czy wojna. Za każdym razem to, co wyraża słowo ,,cierpienie”, na swój sposób odsłania głębię właściwą jedynie człowiekowi. Jest ono szczególnym momentem granicznym, który niejako ,,skazuje” człowieka na to, ażeby przerastał samego siebie (SD 2). Papież pisał: ,,Cierpienie ludzkie samo w sobie stanowi jakby swoisty świat, który bytuje wraz z człowiekiem, pojawia się w nim i przemija, a czasem nie przemija, ale utrwala się w nim i pogłębia (…) Każdy człowiek przez swe osobiste cierpienie jest nie tylko cząstką owego świata, ale równocześnie ów świat jest w nim jako całość skończona i niepowtarzalna” (SD 8).

^[1] S. Dziwisz, Świadectwo, Warszawa 2007, s. 220-221.

^[2] Tamże, s. 221.

^[3] Zob. tamże, s. 221-222.

^[4] Zob. Tamże.

1. Bóg zapłać wszystkim osobom, które sprzątały i przygotowały kościół

do niedzielnej liturgii.

2 . Zachęcamy do nabycia i czytania naszego katolickiego tygodnika Niedziela.

3. W tym tygodniu liturgicznie obchodzimy: we wtorek wspomnienie św. Teresy od Jezusa, w środę św. Jadwigę Śląską, w czwartek św. Ignacego Antiocheńskiego, w piątek święto św. Łukasza Ewangelisty. W przyszłą niedzielę jak co roku 20 października w naszej Parafii Doba Eucharystyczna. Program adoracji przekażemy za tydzień.

4. Zachęcamy do uczestnictwa w nabożeństwach różańcowych codziennie o 17.15. A dla dzieci od poniedziałku do piątku o 16.30.  W najbliższą sobotę zapraszamy szczególnie na modlitwę różańcową z racji 40 r. męczeńskiej śmierci bł. ks. Jerzego Popiełuszki.           

5. W dzisiejszą  niedzielę obchodzimy zapowiadany tydzień temu  XXIV Dzień Papieski pod hasłem: JAN PAWEŁ II. EWANGELIA STAROŚCI I CIERPIENIA. Jak co roku z tej okazji zbierane są ofiary do puszek po mszy św. na fundację Dzieła Nowego Tysiąclecia. Nasza młodzież po mszach św. do południa będzie rozprowadzać pyszne kremówki co prawda nie papieskie ale częstochowskie. Zachęcamy do nabycia i przy kawie bądź herbacie w gronie rodzinnym lub przyjaciół powspominać postać św. Jana Pawła II.

6. Dziś również przypada rocznica ostatniego objawienia fatimskiego. Dlatego zapraszamy do kościoła na wieczorne nabożeństwo fatimskie z procesją światła o godz. 20.00 i zakończymy apelem jasnogórskim.

7. Osoby, które zapisały się na zwiedzanie Jasnej Góry proszone są w tym tygodniu o wpłatę wpisowego na pokrycie kosztów zwiedzania. Można jeszcze dołączyć do grupy.

8. W przyszłą niedzielę przedstawiciele Fundacji Ku Pełni Życia będą zbierali dary serca na rzecz budowy Międzynarodowego Domu Życia, w którym wsparcie materialne, duchowe i psychologiczne  znajdą osoby będące w trudnej sytuacji życiowej.

9. Przygotowując się do listopadowych modlitw za zmarłych można już składać kartki z wypominkami.

10. Zawierzając siebie, wszystkich ludzi dobrej woli i całą Parafię Najświętszej Maryi Pannie Częstochowskiej módlmy się o łaskę dobrego i owocnego przeżycia czasu nawiedzenia MB w kopii cudownego obrazu w naszych rodzinach i Parafii: Pod Twoją obronę…